හීන දිගන්තය

වැරදිලා සිත නැවතිලා මග ලැබුන හෙවනට රැවටිලා නිවූවා ගිම් හැකි ලෙසට මං ලැබුන හෙවනින් සැනසිලා කලක් ගතවී දැනෙන හැඟුමන් වැරදිලා බව කල් බලා මක් කරන්නද ඉන්න යන්නද හිතනවා හිත හිතනවා නුඹේ සෙවනට ලොල් වෙලා මං රැවටුවා හිත රැවටුවා දැනෙන හැඟුමන් මගේ නොවෙන මෙහි දවනවා හිත තැවෙනවා වැරදි අඩු ඇති අපි මනුසතුන් වෙමු සර්වසම කිසිවෙක් නොවේ ඒත් සැමහට සුදුසු තැන් ඇත හැම හෙවන හෙවනක් නොදේ නුඹ මගේ මුත් මා නුඹේ නොව හිතේ හැඟුමන් සැලෙන්නේ සෙවෙන මෙය නොව මං බලා උන් ඉරට හිත මගේ පිලිස්සේ හරි තැනක් නම් මෙහෙම වේවිද රිදෙන හිත මගේ කියන්නේ හිත නෙවෙද හරි වැරදි මම නෙව මටත් දැන් එය දැනෙන්නේ නුඹේ වරදක් නැතෙයි හිතවත වරද ඇත්තේ හදවතේ නොගැලපෙන හිත් දෙකක් එකතුව යනගමන් නෑ කිසිලෙසේ රිදෙනමුත් හිත් තවත් කුමටද ඉවසලා අපි තැවෙන්නේ මඟ දෙකක උන් අපි එකට යන ගමන් තව නෑ යැවෙන්නේ අලුත් හෙවනක් ලැබෙයි නොලැබෙයි තවත් මම නෑ හිතන්නේ මේ හෙවන අත හැරලා හෙමිහිට මගේ ගමන පියමනින්නේ සමාවක් උවමනා නෑ මට නුඹද එය ගැන හිතන්නේ යන එනක මඟ හොඳින් හිටපන් අදින් මම නෑ හොයන්නේ ....

සමාවුව මැන යන්න අවසර එපා මට ඔබගේ ලඟින් යන්න හිතුනම යන්න යනවා කුමට තව ලතැවී හදින් උඹට දුන් පෙම එපා යලි මට තියාගන් මතකය ලෙසින් අතීතයේ දවසක ඔබෙන් මා සමු ගත්ත සටහන ලෙසින් ඇවිද ආදුර මඟ ගෙවාගෙන එකෙකු ලෙස අපි හැකි ලෙසින් තනිව යමි මම මෙයින් ඉවතට හිතේ සැනසුම පසුපසින් උනා නම් අඩුපාඩුවක් මගේ අතින් නුඹහට කිසිලෙසින් සමාවුව මැන අදින පසු නෑ වැරදි වෙන්නේ මගෙ අතින් හිතේ ඉපදුනු කුලුදුලේ හැඟුමන් නොවේ මේ විඳින්නේ ආලයේ රස වගේමයි දුක් විඳිද්දී මගේ හිත යටින් අහවරයි දැන් ඒ සියල්ලම යායුතුය මම දැන් ඉතින් සුභ පතන්නම් යනෙන ගමනක සාර්තකවේවා ඉතින් ....

රිදෙන රිදෙන විට තැලෙන මගේ හිත යකඩ නොවෙයි නුඹ හිතන් උන්නටම කැපෙන කැපෙන විට කඩුවක මුවහත ගෙවෙන ගෙවෙන බව නොදනිද දවසක කෝප උනු විටෙක ගිනිගෙන හදවත වතුර සිතා මම හැම විට උඹ ලඟ පිදුරු නොවෙයි නිවුවේ උඹේ හදවත ආදරයයි මගේ හද උතුරා යන ... පෙනුන ලෙසම මගේ වරදක් ඇති නම් හිතුවොත් නරකද හරිද කියලා නුඹ පුදන සෙනෙහේ නුබ වෙනුවෙන් පමණක කුරුරු කමද හිමි සතුටක් වෙනුවට උපන්න අපි හෙට යායුතුමයි යලි කුමට වෙහෙසකර පඹ ගාලක නුඹ සොයන සැනසිල්ල ඇත්තේ නුඹ ලඟ නුඹට නොපෙනෙන්න ඇස් බැඳ නුඹමම කුමක් කරන්නද මම තව ලඟ හිඳ නුඹේ ඇස් නුඹම විවර කරන් යලි බලන්න හොඳ හැටි මම නුඹ ළඟ ඇති....

නන්දලෝචන උගේ සම්පූර්න නම නන්ද ලෝචන , හැබැයි කවුරුවත් ඌට නන්ද කියලවත් ලෝචන කියලවත් කතා කලේ නෑ .... දන්න කාලේ ඉඳලා හැමෝම කතා කලේ නන්දලෝචන කියලා ..... මම එක වසරෙ ඉඳන් 8 වසර වෙනකල් ගියපු ඉස්කෝලේ ඌ උන්නේ .... කෙට්ටුම කෙට්ටු , කලුම කලු , ඇස් දෙක ටිකක් ලොකු චූටිම චූටි කොල්ලෙක් .... හැබැයි රන්ඩු කෙක්කක්.... කුණුහරප මල්ලක් ....කොහේ ගියත් වලියක් , හැබැයි හැමෝගෙන්ම ගුටි කන එක කලේ ... මට ඌව පෙන්නම බෑ, කාත් එක්කවත් වලි දාගන්නේ නැති මමත් ඌ එක්ක වලි ...නන්දලෝචන ඉස්කෝලේ වැඩ වලට හරිම දුර්වල ලමයෙක් , මට මතක විදියට ඒ ලමයට ඉස්කෝලේ 6 වසර වෙද්දිවත් හරියට ලියන්න කියවන්න බෑ ....මට ඌව හොඳටම මතක 6 වසරේ පන්තියෙදි ... 1 වසරේ ඉඳන් 5 වසර වෙනකල් අපි එකම ලමයි සෙට් එක හිටියේ .... 6 වසරේදි තමයි ආයේ පංති බෙදුවේ ....නන්දලෝචනවත් වැටුනේ අපේ පංතියට ....පන්තියේ හිටපු පිරිමි ලමයින්ගෙන් හොඳටම වැඩ කලේ මමයි මගේ හොඳම යාලුවයි .... කොහොම හරි පන්ති භාර මිස් අපි දෙන්න මැද්දට නන්දලෝචනව දැම්මේ ඌට ඉගෙන ගන්න උදවු කරන්න කියලා .....ඒත් හිතේ තිබුන අකමැත්ත නිසා ඌව අපි කොන් කලා සෑහෙන්න .... ඌත් නිකම් උන්නේ නෑ , අපිට නම් පටබැන්දා අපහාස කලා ...

දෙතොල නොකී දේ දැනෙනා හදවත මොහොතක නැවතී ලතවෙනවා හිතත් එක්ක මම මගේම සටනක පැරදුම එක්කලා වද වෙනවා ... දැනෙන හැඟෙන හිත් දෙලොවක් අතරට රහසේ මා කැඳවන් යනවා කොයින් කොහොම  හරි එලියට එන්නට පාර හොයන් මං ඇවිදිනවා... නුහුරු නැතිව ඇති මගේම හිත ලඟ දුවන පනින මගේ හැඟුමන් නුඹ ගැන හිතන්නට වරක් ආයෙත් මං ගැන මටම හිතෙනවා හරිද තවම මම ....